Sevgili Yavrum,

Sayın Nihal Neriman Bekiroğlu’nun adına düzenlediği “Çocuk Gözüyle Bale” Resim Yarışması’nın 23 Nisan 2011’de beşincisini yaptık. Neriman Hanım’ın emekleri sayesinde bu gelenek sürüyor; yaşatmak için de elimizden geleni yapacağız. Yine güzel resimler sergilendi, bale gösterileri yapıldı. Öncekilerin fotoğraflarına erişememiş, blog sitene aktaramamıştım; ne mutlu ki ilk yarışmadan bu yana tüm birincilerin yapıtları sergilendi ve fotoğraflarını alma şansım oldu. Hepsini yayınlıyorum. (Yukarıdan aşağıya Bale Gösterisi, 2007-2008-2009-2011 Birincisi ressamlar, 2011 Birincisi Resim, 2010 Birincisi Resim, 2009 Birincisi Resim, 2008 Birincisi Resim, 2007 Birincisi Resim)

Sen 23 Nisan’ları çok severdin, hatta artık iyice büyüyüp neredeyse genç kız olduğunda artık 23 Nisan hediyesi olmaması seni üzmüştü.

Törenden önce yanına geldim. Yokluğunun (ya da “farklı bir boyutta varlığının” demek daha doğru herhalde) acısı azalmıyor. İnşaallah mutlusundur. Dünyada daha güzel günler görebilmeni isterdim.

-------------------------

My Dearest,

We had the 5^th Annual “Ballet in the Eye of the Child” Art Competition organized by Ms. Nihal Neriman Bekiroğlu on 23 April 2011. This tradition prevails thanks to Ms. Bekiroğlu’s efforts; we shall all do our best to keep it alive. Again beautiful works were displayed, ballet shows were staged. Having been unable to get hold of the photographs of the previous Competitions, I could not transfer them to your blog site; how fortunate it is that all the previous first prize winners were displayed this year and I had the chance to photograph them. I am publishing them all. (From top to bottom: Ballet Show, The First Prize Winner Artists of 2007, 2008, 2009, and 2011, The First Prize of 2011, The First Prize of 2010, The First Prize of 2009, The First Prize of 2008, and the First Prize of 2007.)

You used to love the 23^rds of April. You were even saddened somewhat when presents ceased after you grew out of childhood.

I came to your side before the Ceremony. Nothing alleviates the pain of your absence (or rather “presence in a different dimension” perhaps). I do wish, God willing, that you are happy. If you could have seen better days in this world!