Candan olmadan...

Canım benimmm. Şu paylaştıklarımızı bir yazmaya çalışsam nereye sığdırabilirim bilmiyorum. Bir dans kulisinde bana gülen gözleriyle yanaşıp, "Merhaba ben Candan!" diyen güzel kızı unutabilmem mümkün mü hiç?
Anılarımızla yaşıyorum şimdi ben canım benim. Alelacele hazırlanan yemekler, bitmek bilmeyen dans provalarına sığdırılan inanılmaz eğlenceler, selam taklitleri, Taksim 1, Taksim 2, çizgi film izleyen babalar, KARANFİL... Sence kim bizim kadar şanslı olabilmiştir Candan? Artık dans da etmiyorum, gitarımı da çok az alıyorum elime. Hep beraberken başardıklarımızı hatırlamak bana yetiyor zaten. Resimlerimizle, videolarımızla geçiyor çoğu zaman.
İki gün önce rüyamda kırmızı bir elbiseyleydin. Dünyalar kadar güzeldin. Aklıma lise son mezuniyetimiz için elbise seçişimiz geldi uyanınca. Diploma törenine hazırlanışımız.
Üniversite diplomamı da aldım ama hiç istemedim sensiz almayı canım benim. Sıradan yürürken bana kenardan el sallayan Candanım yoktu çünkü yanımda. Ya da tören öncesi hazırlanmama yardım eden... Bu sene sonunda ikizlerin de lise sonda olduğu gibi hazırlamak isterdi seni. Ama biliyorum ki sen benim yanımdaydın diplomamı alırken. Her anımda da yanımda olacaksın benim güzel yüzlü cenncennim. Ben seni hissediyorum çünkü. Biz seninle rüyalarımda buluşuyoruz zaten sen gittiğinden beri. Her ne kadar ağlayarak da uyansam çoğu zaman, biliyorum ki sen layık olduğun gibi muhteşem bir yerden izliyorsun hepimizi.
Seni çok özlüyorum en güzel üçüzüm. Seni çok seviyorum.