Ilk Turkce Mesaj Asli Abla'dan...

Herkese Merhaba

Uzun zamandır Candan için bişeyler yazmaya çalışıorum ama nedense bir türlü içime sinmiyor.Yazılan hiç birşey sanki yeterli gelmiyor.Bu duygumu paylaştığım Kılıçaslan Bey mükemelliyet düşünmeden yazmamın iyi olacağını hatırlatınca boşuna beklediğimi farkettim.
Candan ve Soren’e ait dört ayrı resim panomda asılı,Candan’ın mezuniyet resmiyse bilgisayarımın kenarında duruyor.Hatıralarımın çoğunda Candan varken,bu hatıraları O’na bakarak anmak beni çok daha mutlu ediyor.İlk aklıma gelen uzun rengarenk çoraplarıyla yatılı koridorlarında cıvıl cıvıl halleriyle koşuşturması ...Ve her koşuşturma sonrası bana uğraması.Her dans provası çıkışında dans edeceği şarkıyı kendi sesiyle mırıldanarak bana prova yapıp nasıl olduğunu sorması....Ve benim ağzım açık O’nu hayranlıkla izlemem.Nihayet dansını sergileyeceği”Talent Show” ya da “Ramfest”günleri.Telaş içinde hazırlanışı....Ve herkesi kendine hayran bırakan dansı...Herkesin içinde sıcacık duygular uyandıran ve O’nu unutulmaz kılan kişiliği....Sınav önceleri odama hızla girip panikle yapmak zorunda olduğu bir sürü işi tek tek parmaklarıyla sayarak bana anlatışı...Sabahları bir türlü uyanamayışı...Mezuniyet günü...O’nu ve diğer mezunları gururla izlediğim ama gözyaşlarıma hakim olamadığım o mezuniyet günü....Koparız sanıyordum aslında...Ama bizim Candan’la esas birbirimize bağlanışımız mezuniyet sonrasında başladı.O artık bana “Hocam” değil ”Aslı Ablam” ya da “Ablası” demeye başlamıştı.Ben de O‘na “Cenncennim”...Bizim eve geldiği zaman yaşadıklarımız ise unutulacak gibi değildi.Ailemin Candan’ı kendi çocukları gibi görüşü,kendini hemen sevdirişi,abimin çaldığı müziklerle Candan’la dans edişimiz,daha doğrusu Candan’ın bana dans dersi verişi...Havuz başındaki muhabbetlerimiz....Ayrılmak istemeyişimiz ve eve gidişini hep ertelememiz.Derken Amerika’ya gitme vakti gelmişti.Üniversiteye giderken ne kadar korktuğunu hatırlıyorum.Ne kadar endişeli olduğunu.Orada ilk kez yatakhaneye girişini.İlk gününü...Sonra gelen bir mail beni nasıl da rahatlatmıştı.Ne kadar mutlu olduğunu anlatıyordu,oda arkadaşlarının kimler olduğunu ve nasıl kaynaştıklarını...İşte o maili okuyunca tüm endişelerim sona ermişti.Çektirdikleri resimleri de beraberinde göndermişti.Ve sakladığım mailinden kısa bir alıntı...O’nun kelimeleriyle....” yaaa simdi bu fotoraflari benim oda arkadasim cekmis onun icin en cok onunla fotorafim var. Kendisi Kathleen ve utah li ve benim favori arkadasim odadaki. Onun disinda kizil kivircik sacli olan Julia ve sarisin olan alex.
Bide iki tane erkek eleman var ki biri benim buradaki en yakin arkadaslarimdan biri (sarisin olan) adi Soren. Resimlere baktiktan sonra direk silin derim cunku daha guzel fotoraflar gondermeyi dusunuyorum ilerde.”Tabi ki resimleri silmedim.Ama O dediği gibi yeni resimlerini yolladı.Resimlerinde ilk baktığım şey gözlerindeki ifade olurdu.Acaba gerçekten mutlu muydu?Hep gözlerinin içi gülüyordu ve ben rahatlıyordumSık sık telefonda konuşuyorduk.Hatta bir sabah O beni aramıştı.Saat tam yediye yedi kala telefon çaldı”Ablası hep sen bizi uyandıracak değilsin ya”günaydııııııııııııın”demişti.O günüm o kadar güzel geçmişti ki...Sürekli mailleşiyorduk.Ve hem telefonlarda hem de maillerinde sürekli Soren’den bahseder olmuştu.Anlatıyor anlatıyor arkasından da şöyle diyordu”Ama aramızda hiç bişey yok ablası,sadece çok iyi arkadaşız”O çok iyi arkadaşı hayatının aşkı oldu sonra.Yazdığı mailleri okuyorum da sanırım benim Cenncenn’im mutluluktan uçuyorduJÇok az insanın yakalayabileceği güzellikte şeyler yaşıyordu.Hastalığını bir paragrafta anlatırken Soren’i anlata anlata bitiremiyordu.VE SOREN...SANA CANDAN’A YAŞATTIĞIN TÜM GÜZELLİKLER İÇİN,HER ZAMAN O’NUN YANINDA OLDUĞUN İÇİN,AŞKIN SAFLIĞINI,MUTLULUĞUN MAXİMUMUNU HİSSETTİRDİĞİN İÇİN ÇOK AMA ÇOK TEŞEKKÜRLER.O’NUN HAYATININ ANLAMI OLDUN,O’NA GÜÇ VERDİN....CANDAN’I SEVEN VE YAKINDAN TANIYAN HERKES ADINA SANA MİNNETTAR OLDUĞUMUZU SÖYLEMEK İSTİYORUM.
Candan’a dair anlatılacak o kadar çok şey o kadar çok anı var ki aslında.Tüm o güzel günler anılarımızda yaşayacak.O’na sık sık şöyle derdim”Canım Cenncenn’im bana ablalığı doya doya yaşatıyorsun....Seni o kadar çok seviyorum ki kan bağımız olsa ancak bu kadar olabilirdi”...Seninle aramızdaki bağ hep böyle kalacak..Sonsuza dek...Her gün yaptığım gibi sakladığım mesajını okumaya devam edeceğim.Hani”seni çok seviyorum ve çok özledim”dediğin mesajını...Ben de seni çok özledim bitanem...çok..çok...Yattığın yerden benim için ettiğin o dua bir gün gerçekleşirse sebebinin sen olduğunu bileceğim...Duaların kabul olduğunda bunu sen de göreceksin...Seni tanıdığım için çok mutluyum.Hayatımın bir parçası olduğun için de....Kalbimde bir yer hep sana ait kalacak.Kardeşime ait....Cenncenn’ime ait....SENİ SEVİYORUM.
ABLAN....